ایا ایرانی بودن به شعاره؟؟؟؟؟

یه چند سالیه که تو مملکت یه نوع گرایش فکری وارد شده که میگن بیایم به ایرانی بودن خودمون افتخار کنیم چه لزومی داره با وجود تاریخی به این عظمت و داشتن پادشاهان عادلی چون کوروش و جمشید وغیره (که بنده هم بهشون )افتخار میکنم....بیایم به اعرابی (چهارده معصوم )دل ببندیم که به زور جنگ و سر نیزه دینشون رو به ما تحمیل کردن .....مگه پندار نیک..گفتار نیک..کردا نیک دین مقدس زرتشت چش بود (مطمئنا شعار انسانی کاملی بود)البته دوستان تا جایی که سواد من میگه این شعارهای ملی گرایانه ایرانی اصیل ....از قدیم بوده هدفم از مطرح کردن این مطلب فقط یه سواله اونم اینه که این شعار و ایستادن به پای این شعار ..و عمل کردن بهش ...ودفاع از هویت ایرانی ایا در مواجهه با مشکلات این مملکت چقدر خودشو نشون داد...به نظرم پرداختن به این حرفا فقط و فقط یک شعاره ....شعاره که میگیم اسم بچمون باید ایرانی باشه نه عربی..شعاره اسم مغازها و پاساژهامون باشه پرسپولیس یا پاسارگاد...اینا فقط شعاره میدونید کیا پای ایران و ایرانی وایستادن وحتی نذاشتن یک وجب از خاک ایران مقدس به یغما بره همونایی بودن که اسمشون از همین اعرابی ها گرفته شده و با عمل به دستورات همین اعرابی ها مملکت رو از دست خبیثی مثل صدام وکشورهای حمایت کننده اش نجات داد همین بچه محلهای ما بودن که با رمز یا حسین ..یا فاطمه...و مدد گرفتن از بقیه اهل بیت این کشور رو نجات دادن و نذاشتن حتی یک وجب از خاک مملکت به یغما بره.....کجا بودن اونایی که شعار ملی گرایانه ایران میدادن؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!! میدونید کجا بودن ؟؟میگفتن همه که نباید با جبهه رفتن خدمت کنند به ایران؟؟؟ ما میریم درس میخونیم چون مملکت بعد جنگ احتیاج به سازندگی داره ؟؟سر از امریکا وانگلیس و فرانسه در اووردن ؟؟؟خلاصه مطلبو بگم همه این حرفا شعاره .....به خدا منم به کوروش اعتقاد دارم منم به تخت جمشید افتخار میکنم ولی نه به اندازه امام حسین (ع) نه به اندازه حضرت فاطمه(ع)

مناظره جالب بهلول با یک عالم سنی

روزی بهلول در مجلس «محمد بن سلیمان عباسی»، پسر عموی هارون الرشید حاضر بود و یک نفر از علماء اهل تسنن بنام «عمر بن عطاء العدوی» که از اولاد عمر بن خطاب بود نیز در مجلس حضور داشت.

«عمر بن عطاء العدوی» از والی اذن خواست تا با بهلول مشغول مباحثه و مذاکره شود، آنگاه از بهلول پرسید: «حقیقت ایمان چیست؟»

بهلول گفت:«قال مولانا الصادق ـ علیه السّلام ـ: ألایمانُ عَقْدٌ بِالْقَلْبِ وَ قَولٌ باللّسانِ وَ عَمَلٌ بالْجوارحِ وَ الأرکانِ»

یعنی:«ایمان عبارت است از عقیده قلبی و گفتن با زبان و عمل کردن با اعضاء و جوارح.»

عمر گفت: «از اینکه گفتی «قال مولانا الصّادق» معلوم می‎شود که غیر از جعفر بن محمد دیگر هیچ کس صادق و راستگو نیست، چون تو لقب صادق را اختصاص به او دادی.»

بهلول گفت: «این اشکال اول به جدّ تو «عمر بن الخطاب» وارد است که به رفیقش ابوبکر لقب «صدّیق» داد. مگر در زمان او کسی دیگر راستگو نبود؟»

عمر بن عطاء گفت: «نه، در آن زمان تنها کسی که راستگو بود فقط ابوبکر بود!»

بهلول گفت: «دروغ می‎گویی، زیرا خداوند در کلام مجیدش می‎فرماید:«والَّذینَ آمَنوا بِاللهِ وَ رُسُلِهِ أولئکَ هم الصدّیقونَ»[۱]
یعنی: «آنچنان کسانی که ایمان به خداوند و پیامبران او آورده‌اند، آنها همه، صدّیق می‎باشند.»
پس با این همه مؤمنی که در زمان ابوبکر بودند چطور می‎شود فقط صدیقیّت را به ابوبکر اسناد داد؟

عدوی گفت: «او را صدّیق می‎گفتند برای آنکه او اول کسی بود که به پیامبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ ایمان آورد.»

بهلول گفت: «این جواب تو از دو جهت باطل است‌،‌ هم از جهت لغت، زیرا لغتاً به کسی که اول به کسی ایمان آورد صدّیق نمی‎گویند و هم از این جهت باطل است که به شهادت تمام مسلمین، ابوبکر اول کسی نبوده که اسلام آورده، بلکه اسلام او را در مرتبه پنجم یا هفتم گفته‎اند.»

«عمر بن علاء عدوی» دید، الان است که آبروی او در مجلس ریخته شود، لذا خلط در مباحثه کرد و از بهلول پرسید: «از امام زمانت بگو.»

بهلول گفت: «إمامی مَنْ سبَّح فی کَفِّهِ الحِصی وَ کَلَّمَهُ الذّئبُ اذا عَوی و رُدَّت الشَّمْسُ لَهُ بَیْنَ الَمَلاءِ وَ أوجَبَ الرَّسولُ عَلیَ الخَلْقِ لهُ الوَلا، فذْلکَ إمامی و إمامُ الْبرّیاتِ»
یعنی: «امام من کسی است که سنگ ریزه در دست او تسبیح می‎کند و گرگ با او سخن می‎گوید و خورشید در ما بین مردم پس از غروب کردن بخاطر او دوباره طلوع می‎کند و ولایت او را پیغمبر ـ صلی‎الله علیه و آله ـ در میان مردم بارها تصریح کرده و جمیع صفات پسندیده در او مجتمع و از جمیع صفات رذیله مبرّا است، آن شخص، امام من و امام تمام مردم است.»

عمر عدوی گفت: «وای بر تو ای بهلول! امیرالمؤمنین هارون را تو، امام خویش نمی‎دانی؟»

بهلول گفت: «وای بر تو ای ملعون! تو می‎گویی هارون از این اوصاف که بر شمردم خالی است؟ پس تو دشمن خلیفه‎ای و به دروغ او را خلیفه می‎خوانی.»

«محمد بن سلیمان عباسی» از مناظره بهلول خنده‎اش گرفت و او را تحسین کرد و به عمر عدوی گفت: «رسوا شدی، دیگر حرف نزن» و او را از مجلس بیرون کرد و آنگاه با بهلول در امر خلافت صحبت کرد و بهلول حقانیّت علی ـ علیه السّلام ـ را به او اثبات کرد[۲].

---

[۱] . سوره حدید آیه ۱۹٫
[۲] . روضات الجنات جلد۲ ص۱۵۴٫ 

سربازان نقطه صفر مرزی رو فراموش نکنیم

بیاین دم عیدی برای سربازی که تک و تنها لب مرز داره پست میده دعا و ارزوی سلامتی کنیم

یادمه سال 84 که دوره مقدس سربازی بودم تو منطقه عملیاتی سروان بودم ...گردان عملیاتی مخصوص مواد مخدر بودیم ....یه بار واسه سر کشی از مرز ایران و پاکستان رفتهبودیم که با تیرچه های بتونی مشخص شده بود به پاسگاه های مرزی رسیدیم یه چیزی منو خیلی اونجا به فکر برد و اون این بود که هر 5 یا 10 کیلومتر یه پاسگاه داشت که توش 8 یا 9 نفری سرباز داشت یکی دو تا گروهبان و یکی دو تا مثلا ستوان..........من مونده بودم اینا چی جوری میخوان جلوی اشراری که تا دندون مسلح هستن رو بگیرن

یعنی دم صدا و سیمای خودمون گرم

یعنی دم صدا و سیمای خودمون گرم کاش اینقدری که به ال کلاسیکو اهمیت میده یک دهم این کار مایه میگذاشت واسه غربت این شهید ناهی از منکر بزرگترین حرکت صدا سیما این بود که زیر نویس سریال پایتخت نوشت فردا ساعت نه و نیم این شهید رو تشییع میکنن (شهید علی خلیلی)

طعنه زدن مریلا زارعی به جریان روشنفکری

به گزارش خبرگزاری فارس مریلا زارعی، بازیگر فیلم‌های «چ» و «شیار 143» در بخشی از یادداشت خود که برای ماهنامه صنعت سینما نوشته‌است از مدعیان جریان روشنفکری و رسانه‌های اصلاحات به‌شدت انتقاد کرد و خطاب به حاتمی کیا نوشت: «آقای کارگردان ،حالا چه وقت باریدن بود؟ نمی‌دانید که باعث زحمت کرم‌های خاکی شده‌اید؟ بیچاره‌ها داشتند از اندک هوای انباشته در میان منافذ خاک باغچه تنفس می‌کردند. نگفتید این بارش نابهنگام، منافذ را پر از آب می‌کند و کرم‌ها از بیم جان از خاک بیرون می‌زنند؟ با این همه اوصاف، توقع تایید دارید؟»

مریلا زارعی در سی‌و‌دومین جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «شیار143» نظر داوران و منتقدان را جلب کرده و سیمرغ بلورین را از آن خود کرد.