مومن دیوانه !!!!!!!!!!!!

پیشانی*اش، شناسنامه*اش* بود. محل* تولدش* دنیا بود و صادره* از بهشت.

هیچ*وقت* نشانی* خانه*اش* را به* ما نداد. فقط* می*گفت: ما مستأ*جر خداییم ،همین.

هر وقت* هم* که* پیش* ما می*آمد، می*گفت: باید زودتر بروم، با خدا قرار دارم.

تنها بود و فکر می*کردیم* شاید بی*کس* و کار است.

خودش* ولی* می*گفت: کس* و کارم* خداست.

برای* خدا نامه* می*نوشت. برای* خدا گل می* *فرستاد.

برای* خدا تار می*زد. با خدا غذا می*خورد.

با خدا قدم* می*زد. با خدا فکر می*کرد. با خدا بود.

می*گفت: صبح* رنگ* خدا دارد، عشق* بوی* خدا دارد. چای، طعم* خدا دارد.

می*گفتیم: نگو، اینها که* می*گویی، یک* سرش* کفر است* و یک* سرش* دیوانگی.

اما او می*گفت* و بین* کفر و دیوانگی* می*رقصید.

ما به* ایمانش* غبطه* می*خوردیم، اما می*گفتیم: بگذار، خدا همچنان* بر عرش* تکیه* زند، خدای* ملکوت* را این* همه* پایین* نیاور و به* زمین* آلوده* نکن.

مگر نمی*دانی* که* خدا مُنزه* است* از هر صفت* و هر تشبیه* و هر تمثیلی.

پس* زبانت* را آب* بکش.

او را ترساندیم، واژه*هایش* را شستیم* و زبانش* را آب* کشیدیم.

دیوانگی*اش* را گرفتیم* و خدایش* را؛

همان* خدایی* را که* برایش* گُل* می*فرستاد و با او قدم* می*زد.

و بالاخره* نامی* بر او گذاشتیم* و شناسنامه*ای* برایش* گرفتیم* و صاحبخانه*اش* کردیم* و شغلی* به* او دادیم.

و او کسی* شد همچون* ما...

سال*ها گذشته* است* و ما دانسته*ایم* که* اشتباه* کردیم.



تو را به* خدا اگر شما روزی* باز مؤ*من* دیوانه*ای* دیدید، دیوانگی*اش* را از او نگیرید، زیرا جهان* سخت* به* دیوانگی* مؤ*منانه* محتاج* است!