شعر پروین اعتصامی برای سنگ قبر خودش ....خوندنش خالی از لطف نیست

اینکه خاک سیهش بالین است/  اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی از ایام ندید/  هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز/  سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند / دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست/  سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد/  هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و زهر جا برسی/  آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد/  چو بدین نقطه رسد مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند/  چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن/  دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آن کس که در این محنت‌گاه / خاطری را سبب تسکین است