از پیامبر داریم : کسی که عمدا نماز را ترک می کند و به خدا اهانت می کند
کافر است . ترک نماز اهانت بزرگی به خداوند است مخصوصا در جامعه ی ما که
امکان ندارد کسی در مورد نماز چیزی به گوشش نرسیده باشد . بعضی ها بهانه می
کنند که نماز ذکر و یاد خداست و ما به یاد خداهستیم ،پس دیگر نیازی به
نمازخواندن نیست . با این مغلطه ها نمی شود از زیر فرمان الهی شانه خالی
کرد . فرق بین اسلام و کفر در نماز خواندن یا ترک نماز است .این یک کفر
حقیقی و عملی است. یعنی فرد در عمل مثل کافر است .وقتی وصف جهنم می آمد رنگ
پیامبر عوض می شد و گریه می کرد . کسی که ترک نماز می کند و به خدا بی
احترامی به خدا می کند ممکن است که به مرور اعتقاداتش را هم از دست بدهد و
رابطه اش با خدا سست بشود. وقتی شخص اعتقاداتش را از دست بدهد، دیگری امیدی
به شفاعت در روز قیامت نخواهد داشت . همه ی بدون استثنا نیاز به شفاعت
دارند حتی انبیاء نیاز به شفاعت چهارده معصوم دارند. شفاعت فقط برای خارج
کردن فرد از جهنم نیست بلکه برای ارتقاء هم هست . اگر کسی تارک نماز باشد
صلاحیت شفاعت را از دست می دهد زیرا او در کلاس خدا و اهل بیت نیامده است
تا اگر نمره ی کمی بگیرد،شفاعت شامل حال او بشود. در روایات داریم که شفاعت
ائمه شامل کسانی که نماز را سبک می شمارند نمی شود . نماز خواندن صحیح
نباید فقط جلوی به جهنم رفتن انسان را بگیرد بلکه باید باعث ارتقاء درجه ی
انسان بشود و باعث قرب او بشود.